De letters JBF staan voor John Blankenstein Foundation. Maar de letter J staat evenzo voor Jip van Leeuwen. Jip is, samen met Karin Blankenstein, jongere zus van John, en Henk Gregoire († 2016) oprichter en de pater familias van de JBF. “Zonder Jip had ik het niet gered”, vertelt Karin, zelf inmiddels door de JBF-vrijwilligers consequent Moeder-Overste genoemd.
John overleed in 2006 en enkele maanden later, benaderde Frank van Dalen, destijds voorzitter van COC Nederland, broer Rob en zus Karin met het idee om een stichting met de naam van John op te richten. Onderling besloten Rob en Karin dat tenminste een van hen zich daarmee dan actief moest bezighouden. Zus Karin nam deze rol op zich en werd voorzitter. In de maanden daarna gebeurde er weinig. Totdat Karin Huub ter Haar tegenkwam, die bezig was een boek te schrijven over homoseksuele sporters (Gelijkspel, 2008, Pepijn uitgeverij), mede mogelijk gemaakt door subsidie vanuit het VSB-fonds. Dat was in 2008, twee jaar na John’s overlijden, voor Karin dé reden om de JBF op te richten.
Op advies van Frank van Dalen benaderde Karin Jip van Leeuwen. In 1998 was Jip door de gemeente Amsterdam gedetacheerd als Directeur Sport van de Gay Games. Ten tijde daarvan was Jip goed bevriend geraakt met John, die intensief betrokken was bij de organisatie. De nieuwbakken vrienden hadden twee gezamenlijke passies: een groot hart voor de sport en een drive voor acceptatie en gelijke behandeling van LHBTI+ in de sport, ontstaan vanuit hun eigen pijnlijke ervaringen. Het doet iets me je als je vanuit onbegrip en onbekendheid door je omgeving wordt buitengesloten om een deel van wie je bent. Vanuit het intense verdriet hierover ontstond hun drive. Jip wilde niets liever dan John’s gedachtegoed voortzetten en dan ook nog met John’s zus Karin. Daarmee geeft de JBF betekenis aan alles wat John (en Jip) hierin eerder gebeurd is; het mooiste eerbetoon aan John’s passie. Jip zelf zei hierover in een eerder interview: “John was en is nog altijd mijn HELD in zijn strijd voor gelijke rechten en een veilig sportklimaat voor LHBTI’ers in de sport. Zolang ik kan wil ik mij hiervoor blijven inzetten.”
Bij Jip thuis in 2014, Karin naast Henk Gregoire en Jip van Leeuwen, geflankeerd door JBF-vrijwilligers Lou Manders (r) en Paul Martin Raspe (l).
Voor Karin bleek Jip de uitgelezen persoon om mee in gesprek te gaan. Zijn netwerk, politieke ervaring en vooral Jip’s persoonlijkheid zorgde ervoor dat de twee, toen nog onbekenden van elkaar, gelijk een klik hadden. Intussen had Karin ook Henk Gregoire benaderd, die zij kende van een lokale Haagse sportvereniging. Jip en Henk kenden elkaar niet. Dat veranderde snel, toen aan de keukentafel bij Henk, compleet met soep en broodjes, op 18 december 2008 leven werd geblazen in de John Blankenstein Foundation. Jip en Henk klikten ook gelijk. Dat ging zover dat Jip voor Henk, een fervent postzegelverzamelaar, op een veiling enkele unieke postzegels had gekocht. “Dat tekent Jip helemaal”, vertelt Karin. “Jip kijkt een beetje de kat uit de boom, met altijd wel een kritische noot. Maar als je eenmaal zijn vertrouwen en zijn hart hebt gewonnen, dan gaat hij voor je. Een heel warm mens met aandacht voor iedereen. Jip wil iedereen helpen, echt een mensen mens. Maar als Jip je niet moet dan blijft de deur dicht. John was echt gesteld op Jip.”
Eerlijk, loyaal, gedreven, rechtvaardig en doelgericht, zo beschrijft Karin de persoonlijke waarden van Jip. Karin vervolgt “Jip is een bevlogen emotionele man, wat hem de passie geeft om veel te doen maar wat ook veel van hem vraagt, soms te veel. Jip heeft ook een soort wantrouwen in zich. Niet alleen voor personen, ook voor ideeën. Dan is het echt nodig om hem te overtuigen. Voor de groei en ontwikkeling van de JBF is juist deze kracht van groot belang geweest. Hij is zeer bekend met het politieke spel.” Zo zijn Jip’s gevoel voor rechtvaardigheid, loyaliteit en zijn eerdergenoemde passies bepalend geweest voor de koers die de JBF tot op de dag van vandaag vaart.
Karin en Jip in 2013 bij Amsterdam Diner
Jip zelf schreef hierover eerder “Alle ideeën zijn in de praktijk gebracht, de een succesvoller dan de ander. Echter, met vallen en opstaan en zeker door het gigantische doorzettingsvermogen van Karin Blankenstein is de JBF steeds meer een begrip geworden, een autoriteit op het gebied van LHBTI+ en inclusie in de sport. Met de uitbreiding van ons bestuur met een paar fantastische mensen kunnen we nog directer en professioneler te werk gaan. De groep ervaringsdeskundigen die in de tijd tot stand is gekomen zijn de ‘Sergeants’ van onze organisatie. Ook hun inzet is onmisbaar.”
Als metafoor vertelt Karin over een leuke herinnering “We hadden eens een JBF-uitje in Amsterdam met al onze betrokken vrijwilligers. Jip had een sloep geregeld en als kapitein voer hij ons door de Amsterdamse grachten terwijl hij vertelde over alle herinneringen die hij heeft aan Amsterdam. “Jip was toen de gids op de boot, maar die is hij voor mij altijd geweest, vanaf dag 1.”
Jip over zijn goede vriend John:
Voordat ik John persoonlijk leerde kennen, kende ik hem uiteraard van uit het betaalde voetbal waar hij DE scheidsrechter was. Het imponeerde mij dat hij openlijk voor zijn geaardheid uitkwam en dat ook uitstekend naar buiten kon verwoorden. Zelf zat ik nog helemaal in de kast en was vol bewondering en eigenlijk ook wel een beetje bang voor hem! Ik zag hem soms vanuit mijn werkveld in het Olympisch Stadion waar ik ook kwam.
De laatste keer dat ik John zag was bij het WK voetbal in Amsterdam.
Hij stond bij een wedstrijd met een aantal Ajax-jongens van weleer, heel gezellig alles van commentaar te voorzien. Ik heb toen John meegenomen naar de organisatie tent en aan iedereen voorgesteld. Nou, voorgesteld? Iedereen kende hem en men was onder de indruk dat hij er was.
Na wat gegeten en gedronken te hebben wilde John naar huis. Ik heb hem toen naar zijn auto gebracht. Ook toen spraken wij af om nu eindelijk eens binnenkort te gaan eten. “Maar jij moet het initiatief nemen Jip”, zei John, “ik voel me de laatste tijd niet goed.”
Na drie afscheidskussen reed hij weg. Voor altijd…
