Verslag van Joost Mallo

Wat een ervaring. Wat een onwijs bijzondere ervaring.

Afgelopen 4 november was het eindelijk zover, mijn eerste (naast de borrel) kennismaking met het werk van de John Blankenstein Foundation. Als ervaringsdeskundige mocht ik mijn coming-out verhaal vertellen aan een groep studenten van de Fontys Sporthogeschool in Eindhoven. Een hele ervaring.

Uiteraard kende ik de JBF al vanuit de media, maar nadat regenboogvlaggen voor de start van een voetbalwedstrijd van Nederland in Hongarije werden afgepakt, besloot ik mij voor ‘the cause’ in te gaan zetten. Na een super enthousiaste kennismaking met Karin Blankenstein wist ik meteen dat het goed zat.

Ik meldde mij aan om op 4 november naar Eindhoven te gaan, samen met Paul Martin, Tim en Stefan en zo werd het tijd om mijn verhaal voor te bereiden. Een bijzondere ervaring op zich. Mooie gesprekken met mijn ouders, herinneringen aan mijn oma, aan mijn tijd op de basisschool en middelbare school. Herinneringen met een lach en een traan, maar vooral met een boel dankbaarheid.

Voordat ik het wist, was het al zover. Met een gezonde hoeveelheid zenuwen vertrok ik naar Eindhoven en kwam daar na anderhalf uur rijden aan bij de Hogeschool. Een prachtig gebouw wat sport ademt. Nog één keer mijn ´verhaaltje’ doorlezen en ik was ´as ready as I will ever be’.

Na de andere JBF’ers ontmoet te hebben, gingen we richting het lokaal, waar de workshop gegeven zou worden. De eerste groep bestond uit een student of achttien, de tweede uit een student of acht. Ik zou bij de tweede groep mijn verhaal doen, dus vond het wel prima dat het er wat minder waren. Toch spannend, zo een eerste keer.

De workshop begon. Iedereen kreeg kort de tijd om zich te introduceren met de naam en leeftijd van de persoon en daarnaast iets wat nog niemand in de groep wist. Voor mij was dit achteraf één van de meest indrukwekkende momenten. Paul Martin heeft altijd verteld dat het gaat om het creëren van een veilig klimaat en met deze introductie ervaarde ik dat klimaat meteen. Er werden hele persoonlijke, intieme en emotionele dingen gedeeld, wat meteen het gevoel van kwetsbaar mogen zijn gaf. Ook gedurende deze eerste workshop werd alles door Paul Martin oordeelvrij ontvangen, checkte hij goed in hoe iemand erin stond en maakte het een omgeving waarin een groep totaal onbekenden eigenlijk alles met elkaar konden delen.

Tim vertelde zijn coming-out verhaal tijdens de eerste workshop, waarin eenzaamheid een belangrijke rol speelt. Dit veroorzaakte een bijzondere en emotionele reactie bij één van de aanwezIgen, wat ontroerend was om te zien. Hierna rondde Paul Martin de workshop af en was het tijd voor de volgende groep.

Tijdens het introductierondje kon ik met de groep delen dat ik straks mijn verhaal zou doen en dat ik het spannend vond. Wat mooi was om te zien in de workshop, was dat deelnemers ook met elkaar in discussie gingen over bepaald gedrag. Stefan, zelf ook net begonnen bij de JBF, kon een mooie bijdrage leveren aan het gesprek. En voordat ik het wist, was het zo ver.

Gewapend met een post-it met steekwoorden begon ik aan mijn verhaal. Het bijzondere vond ik dat het ook echt voelde als een veilige omgeving, eentje waar mijn verhaal gehoord en gerespecteerd werd. De studenten luisterde aandachtig en voordat ik het wist, en na één keer op de post-it kijken, was het alweer voorbij. De studenten kregen de gelegenheid om vragen te stellen en ik om die te beantwoorden. En toen was het alweer voorbij, deze eerste keer bij de John Blankenstein Foundation.

Fijn om het daarna ook nog even na te bespreken met de andere JBF’ers. Toch een hele bijzondere ervaring al met al. Op naar de vele volgende…